Her büyük nehir, küçük bir kaynaktan doğar. Tarihin seyrini değiştiren Fatih Sultan Mehmet'in destansı hayatı da, Edirne Sarayı'nda, dönemin en güçlü padişahlarından biri olan Sultan II. Murad'ın oğlu olarak dünyaya gelmesiyle başlar. 30 Mart 1432'de bir bahar günü doğan Şehzade Mehmed, gözlerini büyük bir mirasın ve daha da büyük beklentilerin içine açmıştır. Babası, Balkanlar'da Haçlılarla mücadele eden, devletin sınırlarını genişleten ve aynı zamanda sanata ve kültüre düşkünlüğüyle bilinen "Koca Murad" lakaplı bir hükümdardı. Böyle bir babanın oğlu olmak, Mehmed'in omuzlarına küçük yaşlardan itibaren ağır bir sorumluluk yüklemiştir. Onun çocukluk yılları, sadece saray eğlenceleriyle değil, aynı zamanda babasının gölgesinde ve ışığında, gelecekteki rolüne hazırlanarak geçmiştir. Mehmed'in çocukluğu, Fatih olacak adamın karakterinin, hırslarının ve hayallerinin filizlendiği topraktır.
Şehzade Mehmed, sıradan bir çocukluk geçirmekten çok uzaktı. Doğduğu andan itibaren, bir gün dev bir devletin başına geçmesi beklenen bir varis olarak görüldü. Babası Sultan II. Murad, oğlunun bu role layıkıyla hazırlanması için hiçbir fedakarlıktan kaçınmadı. Bu durum, Mehmed'in üzerinde hem bir ayrıcalık hem de bir baskı oluşturdu. Bir yanda sarayın tüm imkanları, en iyi hocalar ve sonsuz bir ilgi varken, diğer yanda babasının ve devletin yüksek beklentilerini karşılama zorunluluğu vardı. Onun çocukluğu, bu ikilem arasında, gelecekteki büyük sorumluluklarının bilinciyle şekillendi.
Sultan II. Murad, Fatih'in hayatındaki en önemli figürdür. Hem bir baba hem de bir selef olarak, Mehmed'in karakteri üzerinde derin izler bırakmıştır. Murad, bir yandan gaza ruhuyla yanıp tutuşan bir komutan, diğer yandan şiire ve müziğe düşkün, dindar ve adil bir hükümdardı. Şehzade Mehmed, babasının bu çok yönlü kişiliğini yakından gözlemleyerek büyüdü. Babasının zaferleri ona ilham verirken, devlet işlerindeki tecrübesi de ona bir rehber oldu. Ancak aralarında, özellikle Mehmed'in dik başlı karakteri yüzünden zaman zaman gerilimler de yaşanıyordu. Sultan Murad'ın oğlunun eğitimi konusundaki hassasiyeti ve hatta onu disipline etmek için gösterdiği sert tutum, aslında ona ne kadar değer verdiğinin ve onu geleceğe ne denli özenle hazırladığının bir göstergesiydi.
Mehmed'in çocukluğunun geçtiği Edirne, o dönemde Osmanlı Devleti'nin başkenti ve Balkanlara açılan kapısıydı. Şehir, farklı kültürlerin bir arada yaşadığı, askeri seferlerin başladığı, siyasi entrikaların döndüğü dinamik bir merkezdi. Saray hayatı ise katı protokol kurallarına bağlıydı. Mehmed, bu ortamda büyüyerek hem devlet yönetiminin ciddiyetini hem de dünyanın ne kadar çeşitli olduğunu küçük yaşta idrak etti. Saraydaki eğitimi, sadece derslerden ibaret değildi; aynı zamanda devlet adamlarını gözlemleyerek, elçileri dinleyerek ve babasının divan toplantılarına tanıklık ederek siyaset ve diplomasi sanatını da öğreniyordu.
Dışarıdan bakıldığında ayrıcalıklı bir hayat süren Şehzade Mehmed'in içinde, fırtınalar kopuyordu. Onun çocukluk yılları, gelecekteki "Fatih"in karakter özelliklerinin belirginleştiği bir dönemdi. Zekası, merakı, hırsı ve sarsılmaz iradesi, daha o yaşlarda bile kendini belli ediyordu. Onu diğer şehzadelerden ayıran en önemli özellik, sıradanlıkla yetinmeyen ve her zaman daha fazlasını isteyen doyumsuz ruhuydu.
Mehmed'in çocukluğuna dair anlatılan en yaygın özellik, zapt edilemeyen merakı ve keskin zekasıdır. Okumaya ve öğrenmeye karşı büyük bir iştahı vardı, ancak bu iştah, klasik eğitim metotlarıyla kolayca tatmin edilemiyordu. Hocalarını bezdirten şehzade imajının temelinde de bu yatar. O, ezberlemek yerine anlamak, itaat etmek yerine sorgulamak istiyordu. Tarihe, coğrafyaya ve özellikle askeri stratejilere karşı özel bir ilgisi vardı. Büyük komutanların hayatlarını okur, haritalar üzerinde saatlerce çalışırdı. Bu merak, onun zihnini sürekli aktif ve uyanık tutuyordu.
Mehmed'in çocukluk yıllarındaki en önemli gelişmelerden biri, manevi hocası Akşemseddin ile tanışmasıdır. Akşemseddin, Mehmed'in içindeki potansiyeli ve enerjiyi fark edip bunu büyük bir hedefe yönlendiren kişi oldu. Ona sadece dini bilgiler öğretmekle kalmadı, aynı zamanda İstanbul'un fethinin manevi önemini ve bu fethin kendisine nasip olabileceği fikrini aşıladı. Bu "fısıltılar", genç şehzadenin çocukluk hayallerini, ulaşılması gereken somut bir ideale dönüştürdü. Artık onun için en büyük oyun, harita üzerinde Konstantinopolis'i kuşatmaktı. Akşemseddin, onun çocukluk dünyasına, bir ömür boyu sürecek bir davanın tohumlarını ekmişti.
Özetle, Fatih Sultan Mehmet'in çocukluk yılları, güçlü bir padişah olan babasının beklentileri, hareketli bir başkentin siyasi atmosferi ve kendi içindeki dizginlenemez potansiyelin birleşimiyle geçmiştir. O, Sultan II. Murad'ın oğlu olarak dünyaya gelmenin getirdiği sorumlulukları ve imkanları, kendi kişisel hırsı ve dehasıyla birleştirmiştir. Edirne Sarayı'nın koridorlarında geçen bu yıllar, tarihin en büyük fatihlerinden birinin sadece biyolojik olarak değil, aynı zamanda zihinsel ve ruhsal olarak da doğduğu yerdir.
YUKARI ÇIK
